Powszechnie panuje przekonanie, że zaufaniem obdarzamy jedynie ludzi, których dobrze znamy. Tymczasem naukowcy udowadniają, że kilka zachowań i sytuacji potrafi sprawić, że ludzie obdarzą nas zaufaniem. W zawodzie lekarza (ale nie tylko) może to wiele ułatwić.

Okazuje się, że zaufaniem obdarzamy ludzi, którzy potrafią okazać ciepło, a jednocześnie są kompetentni w swojej dziedzinie. Zatem z jednej strony należy pokazać pacjentom, że są w dobrych rękach, ale nie zapominać przy tym o zachowaniu „ludzkiej twarzy”.

Mów pewnie i zadawaj konkretne pytania

Aby brzmieć pewnie, trzeba wiedzieć , co się mówi. Do tego najlepiej nie nadużywać specjalistycznej terminologii, a nawet zawiłe kwestie rozkładać prostym językiem na czynniki pierwsze. W taki sposób sprawia się wrażenie fachowca, ale nie onieśmiela się rozmówcy. Fachowiec nie bagatelizuje żadnych pytań, śmiało patrzy w oczy rozmówcy, a także uważnie słucha odpowiedzi.

Zachowaj ludzką twarz

Aby być lekarzem a zarazem być człowiekiem w odczuciu pacjenta, warto nie trzymać zbyt dużego dystansu. Autorytetu nie trzeba budować powagą. Przyjazny pacjentowi strój może być pomocny. Estetyczna i zabawna odzież medyczna świadczy o poczuciu humoru i zaangażowaniu w pracę.

Nawiąż kontakt osobisty

W kontakcie z ludźmi warto zawsze traktować ich indywidualnie. Warto to podkreślić poprzez używanie imienia rozmówcy. Nawet poprzedzonego zwrotem pani/pan. Daje to wyraźnie do zrozumienia, że jesteśmy właśnie tu i teraz, że osoba w naszym towarzystwie jest zauważona, jest słyszana i jest dla nas ważna.

Równie ważny jest kontakt wzrokowy. Nie trzeba go utrzymywać przez cały czas. Ale od czasu do czasu podczas rozmowy należy spojrzeć. Daje to interlokutorowi odczucie, że jesteśmy w kontakcie i zależy nam, aby przekazać wszystko i zostać dobrze zrozumianym.

Nie bez znaczenia jest kontakt fizyczny. Oczywiście musi on być ograniczony do podania ręki czy tez delikatnego dotknięcia ramienia w trakcie rozmowy. Nie należy przekraczać ogólnie przyjętych granic.

Ruchy lustrzane. Subtelne powtarzanie ruchów rozmówmy powoduje, że czujemy, że nasz wzajemny kontakt jest dobry i przejrzysty, że się rozumiemy.

Nie krytykuj pacjenta

Każdy uruchamia reakcję obronną w ogniu krytyki. Nawet jeśli wiemy, że pacjent „zawinił” nie powinniśmy go krytykować, oskarżać i straszyć. Spowoduje to, że nie będzie chciał nas słuchać, a nawet w myślach będzie zaprzeczał argumentom, aby się podświadomie bronić. Zalecenia lepiej artykułować w formie neutralnej zachęty.