Historia stetoskopu
96.jpg

Wynalazcą stetoskopu był francuski lekarz René Laennec ze szpitala Necker Enfants Malades w Paryżu, który w 1816 roku motywowany taktem i dobrym wychowaniem od niechcenia zrewolucjonizował diagnostykę medyczną.

Laennec wynalazł stetoskop, ponieważ czuł się niekomfortowo, przykładając ucho bezpośrednio do klatki piersiowej kobiety, by słuchać jej serca. Zauważył, że zwinięty w rulon kawałek papieru, umieszczony między klatką piersiową pacjenta a jego uchem, wzmacnia dźwięki serca bez konieczności kontaktu fizycznego. Wynalazek Laennec’a był podobny do zwykłej trąbki usznej, archaicznej formy aparatu słuchowego. Francuz nazwał swoje urządzenie „stetoskopem” (z greki: stēthos – "pierś" i skopé – "obserwacja, ogląd"), a jego użycie: „osłuchiwaniem pośredniczącym”, ponieważ było to osłuchiwanie za pomocą narzędzia pośredniego między ciałem pacjenta a uchem lekarza. Stetoskop pozwolił medykom po raz pierwszy wzmocnić dźwięki w ciele, aby mogli słuchać serca i płuc i wykrywać potencjalne problemy ze zdrowiem.

Pierwsze wzmianki o stetoskopie z całkowicie elastyczną rurką pojawiły się w 1840 r. Tej znaczącej zmiany w budowie stetoskopu dokonał brytyjski lekarz Golding Bird, ale jego urządzenie wciąż opierało się na jednej słuchawce. Dopiero w 1851 r. irlandzki lekarz Arthur Leared wynalazł binauralny stetoskop, który pasował do obu uszu. Wykonany z twardej plastikowej substancji zwanej gutaperką, został wystawiony na Wielkiej Wystawie w Londynie w 1851 r. Dr Nathan Marsh z Cincinnati opatentował pierwszy komercyjnie dostępny przyrząd tego samego roku, ale jego model wykonany z indyjskiej gumy z długim trzpieniem przymocowanym do drewnianego dzwonka był zbyt delikatny, aby używać go w codziennej pracy. W następnym roku nowojorski lekarz George Cammann z powodzeniem zaadaptował projekt dwuuszny do produkcji komercyjnej i od tego czasu jego wersje są nadal w użyciu. Amerykanin chciał opracować praktyczny stetoskop do stosowania w praktyce klinicznej i nigdy nie opatentował swojego projektu, ponieważ uważał, że powinien on być swobodnie dostępny dla wszystkich lekarzy. Cammann napisał także duży traktat na temat diagnozy za pomocą osłuchiwania, którą umożliwił stetoskop.

W latach 40. XX wieku opracowano nowy stetoskop z dwiema stronami, jedną dla układu oddechowego, drugą dla układu sercowo-naczyniowego, który stał się standardowym projektem, chociaż w ostatnich dziesięcioleciach powstały nowsze, bardziej zaawansowane technologicznie modele. Pomimo wszystkich ulepszeń i zmian podstawowa zasada stetoskopu pozostaje taka sama, ma on zapewnić lekarzom możliwość przeprowadzenia osłuchiwania i identyfikacji określonych dźwięków w ciele.

Historyk medycyny Jacalyn Duffin twierdzi, że wynalazek stetoskopu był znaczącym krokiem w diagnozie choroby nawet jeśli nie daje ona zauważalnych objawów, ponieważ wcześniej nie istniały nieinwazyjne narzędzia do badania anatomii wewnętrznej.


do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper Premium